"L'area di Broca", XXIX-XXX, 76-77, 2002-2003

CONTRO

 

Assunta Finiguerra

Tre poesie
 

*

Tu nun puassë pë i ggiardinë dë Ddijë
tienë i stuwalunë troppë azzangatë
dë gastemë e sofferenzë patutë
pë sbalijà nda rë tringéë du Tiembë
Së tu pienzë ca sta cosë è normalë
sì astutë e chjinë dë saggezzë
nda quala ferë puvërtà e rëcchezzë
fannë cundendë ciuccë e padrunë?
Tu nun puassë pë i ggiardinë dë Ddijë
sì affannatë a cërcà ggiustizjë
e cumë nu buagarozzë senz'astuzjë
è murì sputuannë" chi cazzë só ijë?"

Tu non passi per i giardini di Dio / hai gli stivali troppo inzaccherati / di bestemmie e sofferenze patite /per delirare nelle trincee del Tempo // Se pensi che questa cosa è normale / sei astuto e pieno di saggezza / in quale fiera povertà e ricchezza / fanno contenti asini e padroni? // Tu non passi per i giardini di Dio / sei affannato a cercare giustizia / e come un bacherozzo senz'astuzia / morirai sputando "chi cazzo son io?"
 

*

Nun pozzë suppurtuà sta muparije
cumë cëcutë m'avvëlenë u suanghe
tagljë dd'anghë e mmarë më venë nnande
pë më chënnocë navuzzë dë paglje
A fërtunë m'avessa fa na grazzje
c'avissa parlà indë a ru vuacande
dë na vottë senza circhjë e traballande
pëcché a vërnegnë è sciutë malamende
e ttannë può capì chë pprovë ije
quannë më guardë statuettë dë gesse
e cumë Masaniellë sputë l'uosse
morë u guvernë dichë e vvaffangule

Non posso sopportare il tuo mutismo / come cicuta mi avvelena il sangue / taglia le gambe e mare si protende /per ingoiarmi navicella di paglia // La fortuna dovrebbe farmi grazia / di farti parlare dentro una botte / senza cerchi, vacante e traballante / perché taccagna è stata la vendemmia // allora potrai capire cosa provo / quando mi guardi statuina di gesso / e come Masaniello sputo l'osso / mora il governo dico e vaffanculo
 

*

Ndë portë cchiù sta capë ijë nun suaccë
e scrivë mbiéttë e murë ca të vogljë
ma tu palomma janghë të në squagljë
cumë a nevë dë marzë mbacialutë
dë Ggengis Kan tu sì cchiù crudelë
nun m'ammuzzë a capë indë a Mongoljë
m'appiennë dëfëlatë a rë mmagnoljë
accussì dd'apë fannë tirannijë
e n'uocchjë o surchë unë o cuannitë
avastënë a tëné mmanë a situazionë
ma l'anëmë ca volë spiegazionë
gastemë ammendë stréngë pezzë mmocchë

Dove porto la testa più non so / e scrivo sopra i muri che ti voglio / ma tu palomba bianca te la squagli / come la neve di un marzo impazzito // di Gengis Kan tu sei più crudele / non mi recidi la testa in Mongolia / l'appendi difilato alle magnolie / così le api vi fanno da tiranne // e un'occhiata al solco una al canneto bastano a gestire la situazione / ma l'anima che vuole spiegazioni / bestemmia mentre stringe pezze in bocca